ارجمند در این سالها کمتر در پرده نقرهای حاضر شد، بازیگری که «اعتراض»، «آدمبرفی»، «ناخدا خورشید» و «راه آبی ابریشم» را بهعنوان فیلمهای درخشان سینمای ایران در کارنامه هنریاش دارد.
البته الگوهایی هم داریم که در جامعه هنری به عنوان الگوهای بسیار بدآموز از آنها یاد میشود که در همین اغتشاشات دیدید خودشان را نشان دادند ذاتشان اصلاً کجاست و به چه میاندیشند. ما جانمان برای این مملکت در میرود هرچه که هست.
یک نکتهای همیشه مدنظرشان بود و آن تعالی انسانی در هنرشان بود. بنابراین باید آموزش ببینند و البته آدمی در هر زمینهای نیازمند آموزش است. همانطوری که شاعر میگوید: گویند مرا چو زاد مادر پستان به دهان گرفتن آموخت… آموزش بسیار مهم و ارزشمند است. یا به قول شاعر دیگری که دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه راه رفتن آموخت/ یک حرف و دو حرف بر زبانم الفاظ نهاد و گفتن آموخت.
کسانی که خودشان را به زرق و برق این هنر خصوصاً در سینما و تئاتر وصل کردند به محض اینکه وارد این عرصه میشوند ظاهرشان تغییر میکند نوع کلام و خلق و خویشان به گونهای دیگر میشود. اصلاً آدمهای دیگری میشوند حتی پدر و مادر خودشان را نمیشناسند.
نمیتوانم به ۶۰ سال زحمتی که کشیدم، خیانت کنم؛ نمیتوانم به پدر ومادر، رفیق، هنر و استادم خیانت کنم؛ بعد بگویند این چه بود که بازی کردید! خدا را شاکرم که شما دو سه کاراکتر را نام میبرید مردم هم همینطوری لطف دارند.
بازی که نیروهای استکباری در سازمان ملل سرِ زنان ما درآوردند؛ این مؤسسه تنها جایی است که میتواند فریاد بزرگی بر سر این احمقها بزند؛ کسانی که به اسم حقوق بشر، حقوق همه بشرها را بالا کشیدند. اینهایی که به آتش جنگ میدمند تا یک جا جنگ میشود اولین کشوری که به تأمین پول و اسلحه میپردازد همین آمریکای جهانخوار است.
سینما فعلاً یک شوخی بزرگ است من با نوک سوزن آبرو جمع کردم نمیتوانم با یک فیلم همهاش را به باد بدهم. در خانه من سناریوهایی را میبینید که برایم آوردهاند و از من دعوت به همکاری کردند اما تبعاً نمیپذیرم.
خیلی خوشحالم که یک سال دیگر را پشت سر گذاشتیم و به ۱۴۰۲ رسیدیم. در سالهایی که گذشت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت هم بالا و پایین زیادی داشت. در دوره وزارت گذشته خیلی اذیت شدیم به هر حال الان در دورهای قرار داریم که تقریباً میتوان گفت که به رفاه نسبی رسیدهایم.
به هرحال این رسم روزگار است یعنی باید قبول کرد اما ما دوست داریم جوانهای این مملکت بدانند که در روزهای پیری جایی هست که حواسشان به آنها باشد و دلجویی و محبت کنند. به یادشان باشند به خاطر بیاورند برای اینکه ما معمولاً خیلی زود فراموش میکنیم.
تسنیم: بگذارید از فرصت استفاده کنیم شما چند توصیه برای آنهایی داشته باشید که از راهش وارد عرصه هنر خصوصاً بازیگری نمیشوند. در صورتیکه امثالِ خودتان مشخص است که چطور وارد عرصه سینما و تلویزیون شدید.
تسنیم: آقای ارجمند، از این بحثها بگذریم مردم خیلی دلشان برای نقشهای طلایی شما چه کاراکتر حشمت فردوس سریال «ستایش» و چه سریال «یاور» و خیلی کارهایی که هنوز هم جزو آثار ارزشمند هنر هفتم به شمار میرود تنگ شده و این آثار را فراموش نمیکنند. چرا این روزها کمتر بازی میکنید و کاری از شما میبینیم؟
تسنیم: امسال عید نوروز جذابی است؛ هم مردم سفره هفتسین پهن میکنند و هم سفره افطار دارند، آرزویتان برای ملت ایران چیست؟
تسنیم: استاد، از اغتشاشات گفتید؛ این فضای اتفاقات پاییز واقعاً ضربه زیادی به خود هنرمندان پیشکسوت و معیشت هنرمندان وارد کرد. بسیاری از هنرمندان پیشکسوت و حتی دیگر هنرمندان مصاحبههایی انجام دادند و فضاسازیهایی اشاره کردند که معیشت سینماگران را نابود کرد. البته نه آن دستهای که این روزها مشخص شده کارت اقتصادی و بازرگانی دارند و در مشاغل دیگری فعالاند و از این جهت وابسته و بسته به بازی در فیلمها و تولید آثار نمایشی ندارند. اینجا شاید منظور آن هنرمندانی است که میگویند ما میخواهیم کار کنیم، در معیشتمان ماندهایم حتی اگر نقش کوتاه چند جلسهای و دونِ شأنشان به آنها پیشنهاد میشود.
من ۳۰ سال کلاس داشتم و البته الان هم آموزش میدهم هنرجویانی که میآمدند خبر به گوشم میرسید میگفتند فرزند ما طور دیگری شده و اصلاً این شکلی نبود. این کار هنر است که او را تغییر میدهد. اما من اعتقاد دارم اینگونه نیست؛ این تغییر ناشی از آن همزاد دروغین هنر است که اینها را فریب میدهد و فکر میکنند این راهش هست.
حالاتسنیم با او لحظاتی به گفتوگو نشسته تا درباره موضوعات مختلفی با این بازیگر بزرگ سینما، تئاتر و تلویزیون صحبت کند.
من که خودم را هنرمند نمیدانم اما باور کنیم که هنرمندان هیچوقت فراموش نمیشوند. اگر قرار بود فراموش بشوند فردوسی بزرگ، حافظ و سعدی هم همینطور در این سالها فراموش شده بودند. هنرمندان این مملکت هرگز فراموش نمیشوند.
میخواهم بگویم که مؤسسه هنرمندان پیشکسوت یک مؤسسه یونیک جهانی است. یعنی شما در هیچ کشوری، مثلِ آن را پیدا نمیکنید. یعنی حتی بزرگتر از خود وزارت فرهنگ و ارشاد و صداوسیماست.
به گزارش سینماپرس، داریوش ارجمند را بسیاری با نقش برجسته «مالک اشتر» سریال «امام علی(ع)» بهیاد میآورند، نقشی که بهتنهایی این بازیگر را در صف اول هنر هفتم قرار میدهد، البته او را بهعنوان بازیگر تئاتر و حتی مجری سالهای دور تلویزیون هم میشناسند،
زمانی که او برنامه علمی «طلوع ماه» را روی آنتن داشت و بسیاری از پژوهشگران و اندیشمندان میهمان این برنامه شدند، اما در چند سال اخیر، نقش «حشمت فردوس» و جذابیت سریال «ستایش» باعث شد که او را بسیاری با نام این کاراکتر یاد کنند.
در این مؤسسه بیش از ۱۲۰۰ عضو دارد که در همه رشتههای هنری از گچکاری و گچبری تا آینهکاری و فیلمبرداری، بازیگری، کارگردانی، صورتگری و خیلی از شاخههای هنری سراغ دارید، بزرگانش در این مؤسسه حضور دارند.
من به جوانهای امروز میگویم درد ما بیسوادی است. سواد منظورم این نیست که شما بلد باشید دو را ضربدر دو کنید یا چهار عمل اصلی را بدانید. املاء نوشتن و انشاء نوشتن بدانید. نه من به اینها سواد نمیگویم. من به کسی میگویم با سواد که قدرت تجزیه و تحلیل پدیدههای جامعه را دارد.
چقدر واقعاً اتفاق خجستهای است. یک نوروز حیرتانگیزی است؛ سفره هفت سین نوروزی با سفره افطار تفاوتی ندارد. هر دو سفره ایمانی، الهی و امید به آیندهاند. هر دو سفره برای نیایش خداوند هستند. خیلی خوشحالم که امسال دید و بازدیدها و روبوسیهایمان را موقع افطار خواهیم داشت. امیدوارم سال پربرکتی باشد. فکر میکنم روزهای بهاری در راه است و اتفاقات خوبی رقم خواهد خورد.