به گزارش سینماپرس، شاید سالهای آینده اگر کسی تورقی در تاریخ سینما داشته باشد و یا پای خاطرات یکی از اهالی قدیمی هنر هفتم بنشیند سال 1401 را یکی از سالهای سخت برای این هنر بشمارد.
محصولات فرهنگی در زمره کالاهای غیر ضرور بشمار میروند و شاید بتوان گفت که جز اولین گروههایی هستند که با فشارهای اقتصادی به مردم، از سبد کالاهای مصرفی حذف میشوند
شرح این گفتوگو را در ادامه میخوانید.
فارس: سازوکار این اتفاق چگونه میتواند شکل بگیرد؟
هاشمی: در حال حاضر طرح شناورسازی نرخ بلیت سینما که دوستان در حال اجرای آن هستند در صورتی که رصد دقیقی از پایش جمعیتی و جغرافیایی داشته باشیم و در کنار آن یارانه فرهنگی هم اعمال کنیم، میتوانیم انتظار نتیجه مطلوبی را از آن داشته باشیم در غیر این صورت بهصرف شناور بودن بلیت اهداف تعیینی طرح محقق نخواهد شد و با ریزش مخاطب سینما هم روبرو خواهیم شد.
هاشمی: به نظرم دولت با ایجاد صندوقهای حمایتی میتواند بهجای تزریق پول به تولیدکننده، در عوض مصرفکننده را تشویق به خرید کرده و زمینه را برای تولیدکننده محصول فرهنگی مساعد کند. بلیت سینما هم میبایست در همین چرخه تابع چنین حمایتهایی قرار گیرد؛ بنابراین تا مادامیکه ما درصد مهمی از بهای بلیت سینما را تحت پوشش یارانه فرهنگی مصرفکننده نبریم؛ هرگونه افزایش قیمت بلیت سینما موجب کاهش مخاطب و خسارت به فیلم و سالنهای سینما خواهد شد.
فارس: تا چه اندازه طرح شناورسازی بلیت سینما میتواند به این مسئله کمک کند؟
موفقیت طرح شناور بلیط سینما تابع اقدامات دیگری است.
هاشمی: ما امروز با بحران جدی مخاطب در سینما روبروییم که بخشی از آن ریشه در ضعف ما در تولید فیلمهای اثرگذار و جریان ساز دارد. فیلمنامههای تکراری؛ نبود جسارت در انتخاب سوژه و طراحیهای خلاقانه قصه، افزایش بیرویه و بیدلیل دستمزدها بهویژه بازیگران؛ بالا رفتن هزینههای تولید، پراکندگی جغرافیایی سالنهای سینما؛ اعمال سلیقه مدیران بجای شفافیت در رویکرد و فقدان امنیت در سرمایهگذاری ازجمله مواردی هستند که به نظرم رکود درفروش و کاهش مخاطب سینما را پدید آوردهاند، لذا با فرض ادامه وضع موجود و استمرار چنین معضلاتی نمیتوانیم چشم به حقایق ببندیم و سرخوشانه منتظر اتفاقی غیرمنتظره باشیم. به نظرم باید همه تصمیم گیران و متولیان امر با کمک همکاران سینماییام با یک هدف مشترک یعنی برونرفت از وضع موجود همدلانه در کنار هم برای سینمای ایران طرحی نو بیندیشند.
فارس: مهمترین مسئله امروز سینما چیست؟
فارس: همانطور که گفتید همه باید برای برونرفت سینما از این شرایط کمک کنند، چه پیشنهادی برای بهتر شدن شرایط دارید؟
حال و در پایان این سال پر از خاطره تصمیماتی گرفتهشده که باعث زمینهسازی فعالیتهای سینما در سال بعد خواهد شد؛ تصمیماتی که میتوانند سینما را به اوج خود بازگردانند و همانقدر هم میتوانند آن را ورشکست کنند!
فارس: بسته اکران نوروزی سازمان سینمایی با ترکیب چهار فیلم اعلام شد، در رابطه با این ترکیب چه نظری دارید؟
هاشمی: لذا به نظرم مهمترین مسئله امروز سینما، فقدان نگاه راهبردی ست که متناسب با واقعیتهای سینما و جامعه تدوین و تبیین شده باشد. ما امروز با تغییر دولتها طی چهار دهه چنان با تغییر رویکردها و سیاستهای فرهنگی روبرو میشویم گویی دولتهای قبلی در فرایند دیگری انتخابشدهاند؛ در نفی سیاستهای فرهنگی دولتهای قبل، اصلاحطلب و اصولگرا ازقضا هر دو یکرویه رادارند؛ در اینجا بنا ندارم نفیا یا اثباتا در خصوص رویکرد فرهنگی دولت فعلی یا دولتهای قبلی ورودی داشته باشم که مجال بیشتری میطلبد اما بحث اصلی اینجاست که سینماگر در مواجهه با چنین سیاستهای متناقضی چگونه باید به امنیت حرفهای فکر کند؟ سرمایهگذاری که چرخ تولید سینما را زنده نگهداشته در چنین موقعیتهایی باید چگونه به آینده و امنیت سرمایهاش بیندیشد؟ همکاران سینمایی من بر اساس کدام وحدت در رویه و سیاست میتوانند به امنیت شغلی خود اطمینان داشته و با فراغ بال به پدید آمدن اثری هنرمندانه بپردازند؟ لذا معتقدم در حوزه سیاستگذاری ما همواره از نبود شفافیت در رویکرد و رویههای آسیب جدی دیدهایم؛ درنتیجه گیری میبایست تأکید کنم که اگر متولیان و سیاستگذاران فرهنگی کشور ازجمله شورای عالی انقلاب فرهنگی بتوانند سند جامع سیاستهای فرهنگی کشور را متناسب با حقایق جامعه، ظرفیتهای فرهنگی و انتظارات دستیافتنی تدوین و تبیین نمایند، میتوانیم به پشتوانه آن با رفع نواقص و نیازها در یک شرایط پایدار، آینده و افق مطلوبی را برای سینما ترسیم و نمایانسازیم در غیر این صورت در برهمان پاشنه قبلی خواهد چرخید و انتظار تحول در سینما را نباید داشته باشیم.